اگر زن و شوهر قصد دارند بچه‌دار شوند ولی چند ماه جماع کردند ولی بچه‌دار نشدند چه باید بکنند؟ چه دعاهایی در این مواقع باید خواند و چه اعمالی را باید رعایت کرد؟

ائمه اطهار ـ علیهم السّلام ـ پیروان خود را در امور بهداشت جسم و روان راهنمایی می‌فرمودند که اولاً از توکل و تکیه بر خداوند غافل نباشند و از او که طبیب و خالق ماست درمان دردهای ظاهر و باطن خود را طلب نمایند؛ «یا مَن اسمهُ دواءٌ و ذکرهُ شفاءٌ؛[1] ای خدایی که نام نیکویت دواست و یادت شفاست.» دوم اینکه خداوند از ما بندگان خود خواسته که از مسیر اسباب و مسبّبات طبیعی همراه با توکل به خدا برای حل مشکلات کمک بگیریم که رجوع به پزشک متخصص مورد تأیید شرع[2] و عقل است چه بهتر است انسان برای کارهای خود سهمی برای مشورت و استفاده از نظر افراد با تجربه و عالم باز کند. با توجه به پرسش شما معلوم است که به مشاوره (پزشکی، تغذیه، روان شناسی و دینی و...) اهمیت می‌دهید. این کار بسیار مفید است که انسانهای فهمیده از آن در زندگی خود استفاده می‌کنند. توصیه می‌شود به یک پزشک متخصص بسیار مجرّب رجوع کنید و با بیان سؤال خود از او راهنمایی‌ها و پیشگیری‌های بهداشتی (جسم و روان)مفید بخواهید. البته شما زمان ازدواج و سن خود رامطرح نکرده‌اید، امّا اگر تازه ازدواج کرده‌اید این تأخیر چند ماه اغلب طبیعی است. از قسمتی از پرسش شما استفاده می‌شود که خواستار رعایت مسائل دینی و شرعی برای بچه‌دار شدن هستید. و این همان قدم اول و صحیحی است که اسلام عزیز از والدین برای تربیت فرزند از والدین خواسته است و با دستورات دقیق آنها را راهنمایی فرموده است. مثل لقمه حلال خوردن والدین (از پولی که خمس و زکات آن پرداخت نشده غذا نخورید، چرا که انعقاد نطفه حاصل همین لقمه‌های غذاست). آرامش روحی، دعاهای مختلف، رعایت زمان‌های مخصوص برای مقاربت (برای بچه‌دار شدن). البته شما می‌توانید برای آگاهی بیشتر از اعمال آن به کتاب شریف حلیة المتقین نوشته علامه محمدباقر مجلسی (ره) رجوع فرمایید.
دعا: دعا و نیایش در زندگی انسان و آرامش روحی و رهایی انسان از بیماریهای روانی بسیار مؤثر است. در دستورات دینی ما بسیار توصیه به دعا شده است. در روایت داریم دعا قضاء و بلای حتمی را دفع می‌کند،[3] دعا باعث شفای بیماری می‌گردد[4] و نیز داریم که قبل از اینکه دچار گرفتاری و بلا شوید با دعا و خدا مأنوس باشید که هنگام مشکلات صدایتان برای ملائک آشنا باشد.[5] یکی از مسائلی که انسان واقعاً در آن محتاج دعاست، بحث اولاد سالم، با ایمان و صالح است. در قرآن شریف می‌خوانیم ک دو پیغمبر ـ حضرت زکریا و حضرت ابراهیم ـ در سنّ پیری به خدا التماس کردند و از پروردگار قادرشان خواستند که به آنها اولاد خوب عطا فرمایدو خداوند به آنها که زنانی نازا داشتند فرزند عطا فرمود.[6] البته دعا کردن شرایطی دارد از جمله وضو داشتن، معطر بودن هنگام دعا، صدقه دادن به فقرا، خواسته حرام نخواستن، رو به قبله نشستن، با اخلاص از خدا خواستن، حضور قلب، اصرار و پافشاری در دعا، اعتراف به گناهان قبل از دعا، اجتماع در دعا (گروهی یک جا جمع شوند، بهتر است 40 نفر باشد و یک چیز از خدا بخواهند). بلند کردن دست‌ها، التماس دعا از برادران دینی مؤمن، نام بردن حاجت بر زبان، صلوات در ابتدا و آخر دعا بر محمد و آل محمد، دعا برای برادران دینی، گفتن بسم الله و حمد و ستایش خدا اول خواسته‌ها، ختم دعا به آمین، بَریّ الذمّه بودن (حقی از دیگران نزد شما نباشد)، دعا در زمان‌های بافضیلت (شب و روز جمعه و آخرین ساعات آن روز، تمام شب و روز ماه مبارک رمضان، شب و روز عرفه، هنگام غروب خورشید و نیز هنگام طلوع فجر تا طلوع خوشید، هنگام اذان و...) و مکان‌های بافضیلت (مساجد، مسجد النبی، مسجد جمکران، مزار شریف پیامبران و ائمه معصومین و امامزاده‌ها ـ علیهم السّلام ـ و ...).[7] البته گاهی خداوند از روی حکمت و صلاحی که می‌بیند دعای بندة خود را سریع مستجاب نمی‌کند و آن به خاطر خیر وصلاح بندة خود است. در روایت داریم خداوند در قیامت پاداشی به بندة خود می‌دهد که در دنیا صلاح او نبود، آن گاه آن شخص با تعجب به بزرگی و عظمت آن پاداش خیره می‌شود و می‌گوید اگر می‌دانستم که چنین ثواب و پاداشی نصیبم می‌شد، هیچ وقت در دنیا التماس نمی‌کردم که دعایم در دنیا مستجاب شود تا از ثواب غیرقابل وصف آن در آخرت بهره‌مند شوم[8]. نکته دیگر در مورد دعا اینکه بنده باید به خدای خود خوش گمان باشد و با امید تمام از رحمت واسعة او طلب و خواسته خودش را بخواهد.
دعا برای طلب فرزند[9] :
1. ربِّ لا تَذرْنی فَرْداً و انتَ خیرُ الوارِثینَ واجْعَلْ لی مِن لدُنک وَلیّاً یرثُنی فی حیوتی و یستغفِرلی بعدَ وفاتی و اجعلهُ سویّاً و لا تجعَل للشیطانِ فیه نصیباً اللهم اِنّی استغفرُکَ و اتوبُ الیکَ انّک انتَ التّوابُ الرّحیم؛ این دعا از امام سجاد ـ علیه السّلام ـ نقل شده است.
2. ربّ هَب لی من لدنک ذرّیّةً طیّبةً اِنّک سمیع الدعا؛ از امام جعفر صادق ـ علیه السّلام ـ نقل شد که در حال سجده این ذکر گفته شود.
3. هر صبح و شام هفتاد مرتبه سبحان الله و هفتاد مرتبه استغفرالله بگویند.
الهی:
ای باخبر از نیـاز و رازم برخاک درت ســر نیازم
من غیر تو دلبـری ندارم جز مـهر تو یـاوری ندارم
(مناجات عارفان، حسین انصاریان)
پی نوشتها:
[1] . دعای کمیل.
[2] . طب النبی و طب الصادق، نوشته ابوالعباس مستغفری و محمد خلیلی، انتشارات مؤمنین، ص 31.
[3] . میزان الحکمه، بحث دعا.
[4] . همان.
[5] . همان.
[6] . این بحث را می‌توانید در سورة مریم، آیه‌های 1 ـ 5، و سورة ذاریات، آیه‌های 27 ـ 29 ببینید.
[7] . چشمه رستگاری، عبدالباسط شهیب زادگان، قم: انتشارات افق فردا، 1381، ص 8 ـ 21، با تلخیص.
[8] . وسایل الشیعه، بحث دعا، ج اول.
[9] . چشمه رستگاری، ص 171.