زنان در طول قرون و اعصار متمادى، رنج‏ها و ستم‏هاى فراوانى دیده‏اند و کشیده‏اند که حقیقتا سنگین و دردآور بوده است. این ستم‏ها در اغلب موارد از سوى قانونگذارانى بر آنها تحمیل شده است که با تکیه بر عقل و دانش بشرى و بدون اتّصال به مکتب وحى الهى، به وضع قانون پرداختند و در نتیجه، چنان ظلم‏هایى را در حقّ زنان مرتکب شدند که هنوز هم که هنوز است با شنیدن آن، عرق شرم بر پیشانى انسان نقش مى‏بندد. علّت اشتباهاتشان هم این بود که آنان خود را بى‏نیاز از مکتب وحى مى‏دانستند و با تکیه بر دانش ناقص بشرى مى‏خواستند سعادت انسان ـ این پیچیده‏ترین مخلوق جهان خلقت ـ را تأمین کنند. البتّه بودند سود جویانى که از این فرصت‏ها براى نیل به اهداف ناپاکشان سود مى‏جستند ودر این میان حتّى دست به تحریف دستورها و پیام‏هاى الهى زدند. تورات و انجیل شاهد خوبى بر این ادّعاست. به عنوان مثال، به نظریه تورات تحریف شده، در سفر جامعه، در مورد زن دقت کنید که مى‏گوید: «زن تلخ‏تر از مرگ است.» نیز مى‏گوید: «مردى که نزد خدا صالح و شایسته باشد کسى است که زن نداشته باشد؛... میانِ هزار مرد، یک مرد شایسته پیدا مى‏شود؛ ولى میان تمام زنان عالم، یک زن هم یافت نمى‏شود.»(1) نیز مسیحیّت امروز مى‏گوید: آدمى براى وصول به اعلا درجه کمال، باید تجرّد اختیار کند و همسر نگیرد.(2) این‏ها نمونه‏هایى‏اند از دست اندازى وتحریف حقیقت در مورد زنان؛ امّا نمونه‏اى هم بخوانید از ستم‏هایى که بر زن وارد شده است. «منتسکیو» در کتاب "روح القوانین" مى‏نویسد: «دادگاه‏هاى ژاپن براى کیفر دادن زنان جنایتکار و خاطى، آنها را برهنه در میدان‏هاى عمومى به معرض تماشاى مردم گذاشته، وادارشان مى‏کرد که مانند چهارپایان راه بروند.»(3) آرى، این حقیقت تلخى است که تاریخ به چشم خود دیده است و اتّفاق افتاده است و نیز سرآغازى بود از سوى ما براى بررسى جایگاه و موقعیّت اجتماعى زن در تمدّن‏هاى پیش از اسلام.